خانه ی دوست کجاست؟
در فلق بود که پرسید سوار
اسمان مکثی کرد
رهگذر شاخه ی نوری که به لب داشت به تاریکی شن ها بخشید
وبه انگشت نشان داد سپیداری و گفت
نرسیده به درخت
کوچه باغی است که از خواب خدا سبز از تر است
ودر آن عشق به اندازه ی پرهای صداقت ابی است
می روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ ،سربه در می ارد
پس به سمت گل تنهایی می پیچی
دو قدم مانده به گل
پای فواره ی جاوید اساطیر زمین می مانی
وترا ترسی شفاف فرا می گیرد
در صمیمیت سیال فضا، خش خشی می شنوی
کودکی می بینی
رفته از کاج بلندی بالا،جوجه بردارد از لانه ی نور
واز او می پرسی
خانه ی دوست کجاست؟

هر قلبی دردی دارد فقط نحوه ی ابراز آن متفاوت است! 
برخی آن را در چشمانشان پنهان می کنند و برخی در لبخندشان!!! 
.
وای... چقدر لبخندم درد میکند...

ببین چه قشنگ میترسونه

ا کسی رابطه ی احساسی برقرار کن که

نه تنها افتخار میکنه که تو رو داره

بلکه حاضره هر ریسکی رو بکنه

که فقط کنار تو باشه!!!...

دوست داشتن را نه منویسند نه میگویند فقط ثابت میکنند

وقتـــی نخـــواستنـت...
آروم بـکــش کـنـــــار...!
غــــم انـگیـــــز اسـت اگـــر تـــو را نـخـــواهـــد؛
مســـخـره اســت اگـــر نفهمــــی؛
احــمقـــانـــه اســت اگــــر اصــرار کـنـــی ....

ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻯ :ﺣﺴﻮﺩ ﻣﻴﺸﻰ .ﺣﺴﺎﺱ ﻣﻴﺸﻰ .ﭼﺸﻢ ﺩﻳﺪﻥ ﻧﮕﺎﻫﺎﻯ ﺑﻘﻴﻪ ﺭﻭ ﺑﻬﺶ ﻧﺪﺍﺭﻯ .ﭼﺸﻢ ﻧﺪﺍﺭﻯ ﺑﺒﻴﻨﻰ ﻏﻴﺮ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﻣﻴﺰﻧﻪ .ﻫﻤﺶ ﺍﺯﺵ ﺩﻟﮕﻴﺮﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻣﻴﺸﻰ .ﻣﺪﺍﻡ ﻧﮕﺮﺍﻧﻮ ﺩﻟﻮﺍﭘﺴﺸﻰ .ﺍﻳﻨﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﺱ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺯﻳﺎﺩﻩ، ﺍﻣﺎ ﺍﻭﻥ ﻓﮏ ﻣﻴﮑﻨﻪ ﺑﻬﺶ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﻟﻜﻰ ﮔﻴﺮ ﻣﻴﺪﻯ.ﺍﮔﻪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﯾﮑﯽ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻗﻠﺒﺶ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﺣﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﻮ ﺧﺎﺹ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﺍﻭﻧﻪ ﮐﻪ ﺁﺩﻡ ﮐﻤﯿﺎﺑﯿﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﻘﺮﺍﺽ ﻣﻮﺍﻇﺒﺶ ﺑﺎﺵ