دارم راه میرم،یهو یه صدایی میاد،
داداش یه عکس از ما میگیری؟!
منم میگم چرا که نه؟
دوربینو حاضر میکنم که چشمام میخوره به تو،
کاره دنیارو ببین،
من باید از تو وو کسی که تورو ازم دزدیده عکس بگیرم...
سعی میکنم به روی خودم نیارم،
عکسو میگیرم و دوربینو تحویل عشق جدیدت میدم اما،
جالب اینجاست،
تو حتی منو نمیشناسی...
من همونم، فقط موهامو کوتاه کردم،
فقط یکم چهرم غمگینه،
فقط مثل قدیما لبخند رو لبام نیست،
فقط ریش گذاشتم....
شایدم کلا یادت رفته من کیم،
چه توقعی دارم...
اروم راهمو میکشمو میرم،
پرچم سفیدمو به دنیا نشون میدم،که بفهمه تسلیمم،
کم آوردم...

     دوست دارین یه بار امتحانش کنین؟

این روز ها دلم عجیب هوای رفتن دارد رفتنی که

هیچ برگشتنی توش نباشه

هروقت تنها موندین کسی و وارد زندگی 

                                خودتون نکنید چون میبینه تنهایین

                                        از این تنهایی شما استفاده میکنه و بهتون ضربه میزنه

شادم مثل عکس روی اعلامیه که به 

همه لبخند میزند!!!!!

گاهی دلم می خواهد خودم را بغل کنم!

ببرم بخوابانمش!

لحاف را بکشم رویش!

دست ببرم لای موهایش و نوازشش کنم!

حتی برایش لالایی بخوانم،

وسط گریه هایش بگویم:

غصه نخور خودم جان!

درست می شود!درست می شود!

اگر هم نشد به جهنم...

تمام می شود...

بالاخره تمام می شود...!!!

امروز معلم عشق  گفت:

دو خط موازی هیچ گاه به هم نمیرسن مگر این که یکی از آن ها خودرا بشکند

گفتم من خودم را شکستم پس چرا به او نرسیدم 

لبخند تلخی زدوگفتک

شاید اوهم به سوی خط دیگری شکسته باشد